Nutella, clichés en alcoholmisbruik

Hoi iedereen!

Deze week ben ik alweer op de helft van het Rennes-avontuur. Wat betekent dat, als ik zo doorga, ik uiteindelijk maar 6 waarbenjijnu-verhalen heb. Niet helemaal het aantal dat ik in mijn hoofd had. Maar volgens mij is het een goed teken: ik heb het meestal te druk met andere dingen :)

Ik heb eind februari een week vakantie had, waarin Martijn is langs gekomen. Het was een echt filmmoment op het station: zo fijn om hem na 2 maanden terug te zien. We hebben het lekker rustig aan gedaan: lekker gegeten, uit geslapen, naar de bioscoop, tour door de stad. Het was ook de hele week slecht weer, dus echt veel te doen was er niet. Op mijn verjaardag zijn we heerlijk uit eten geweest. Het restaurant was aardig chic, waardoor ik geen enkel woord op de menukaart kon vertalen. Uiteindelijk hebben we maar wat gegokt, wat echt hilarisch was: we hebben een uur lang gespeculeerd over het soort varken/zwijn dat op Martijns bord lag, en toen we het later op zochten bleek het een hele vlezige vissoort te zijn. Ik had iets gezien met het woord 'langoustine' en kreeg in plaats daarvan een hap zee: zeewier, oesters, schelpen en 3 huge garnalen die ik door Martijn heb laten pellen. Maar de rest was heerlijk: het brood was zelfs zo goed dat ik het heb meegesmokkeld in mijn tas voor het ontbijt.

Vorige week heb ik mijn verjaardag gevierd Erasmus-style: je maakt een evenement aan op facebook, nodigt je vrienden uit en vermeldt erbij dat iedereen welkom is. Die vrienden nodigen dan weer andere vrienden uit, en uiteindelijk word je toegezongen door 40 man waarvan je de helft niet kent. Echt een ervaring. Helemaal toen we met z'n allen op de foto gingen en iemand zijn armen om me heen sloeg waarvan ik dacht dat het een vriend/vriendin was. Toen ik omkeek keek een onbekende man me grijnzend aan, die ik maar snel weggeduwd heb. Ik kreeg van de mensen waar ik het meest mee omga ook nog cadeautjes: macarones, franse films (iedereen móét Hors de Prix zien!) en een pot Nutella als symbool voor het crêpe-feest dat we binnenkort houden.

Vorige week werd het opeens lekker weer: zo'n 15 à 16 graden. (Voor de meiden in Montpellier is dat waarschijnlijk slecht weer) Maar het leek wel alsof ik wakker werd uit een winterslaap. Had superveel energie en wilde gelijk van alles gaan doen. 's Nachts om 4 uur naar huis lopen was ook opeens een stuk aangenamer. Nu vriest het hier weer, dus ik moet nog even wachten op de echte terrasdagen.

Ik begin erachter te komen wat het woord 'alcoholmisbruik' écht betekent. Afgelopen weekend stonden we rond 2 uur 's nachts voor een kroeg te wachten om naar binnen te gaan, toen het helemaal uit de hand liep. Een groep dronken zwervers kreeg ruzie met een andere groep dronken mannen. Ze gingen elkaar midden op het plein te lijf met gebroken glas, en iedereen begon door elkaar te rennen. Een man werd door een paar anderen in elkaar geschopt, en een paar zaten onder het bloed. We stonden er een paar meter vanaf, en het was afschuwelijk om te zien. Ik vond dat mijn groep er nog aardig rustig onder bleef. Ik werd er misselijk van. Gelukkig was voor de rest de lol er ook af, en zijn we naar huis gegaan. Dit was al de tweede keer in een maand, en voor ik in Rennes kwam had ik zoiets nog nooit gezien. In een hele veilige omgeving opgegroeid denk ik...

Komend weekend wordt druk: op zaterdag ga ik met een paar vrienden op excursie naar les chateax du Loire: een kastelentocht met daarna een wijnproeverij. 's Avonds een verjaardag, en de volgende dag gaan we traditiegetrouw samen eten. Er komen deze keer zo'n 20 man, dus ik heb respect voor degene die heeft beloofd te gaan koken...

Ik had het vorige week met een meisje uit Mexico over het nut van buitenlandreizen. We kwamen erachter dat je (pas op, hier komt een cliché) naast andere mensen/culturen/landen vooral jezelf goed leert kennen. Je bekijkt je leven in Nederland van een afstand, en dan lijkt alles opeens heel logisch. Zo ben ik erachter gekomen dat ik me constant verplicht voel overal bij aanwezig te zijn en zoveel mogelijk te genieten. Dat gevoel is soms zo sterk dat ik helemaal niet meer geniet. Dan sta ik om 4 uur 's ochtends in een kroeg terwijl ik omval van de moeheid en er eigenlijk niks aan vind. In Nederland heb ik die neiging ook: ik moet zoveel mogelijk doen, niks missen. Nu ik doorheb dat ik best een keer af kan zeggen, voel ik me een stuk beter. Zo zit ik nu lekker warm op mijn kamer terwijl ik normaal door de vrieskou naar de kroeg was gegaan. Dat scheelt een hoop als ik er morgenochtend om 7 uur uit moet ;)

Ik heb vorige week flink ruzie gemaakt met het internationale bureau op de universiteit. Ik wilde een vak voor een andere vervangen, omdat dit vak -ondanks de veelbelovende beschrijving- niks anders inhoudt dan een docent die 2 uur achter elkaar zeurt over foto's en de betekenis ervan. Volgens de medewerker was ik te laat (wat natuurlijk ook zo was) en was er niks aan te doen. Ik heb flink gezeurd, en uiteindelijk is het me toch gelukt. Nu is mijn vakkenpakket dus eindelijk rond. Vreemd eigenlijk, want mijn tentamens beginnen al over een maand. Gelukkig hebben de meeste vakken een dossier in plaats van een schriftelijk tentamen. Maar ook de tentamens zullen wel goedkomen: het niveau van de vakken ligt niet erg hoog, en alle aantekeningen worden door de studenten online gezet.

Nu ik zo naar buiten kijk ben ik helemaal blij dat ik niet gegaan ben: het is 0 graden, het regent en ik ben de afgelopen week al mijn knopen van mijn jas kwijt geraakt. Ik begrijp nu waarom mensen me vreemd aankeken toen ik zei dat ik niet in zuid-Frankrijk ging studeren. Het is hier écht een stuk kouder!!

Nu ben ik helemaal vergeten te vertellen over de muziekgroep die we aan het oprichten zijn. Er zijn een aantal mensen die gitaar spelen en zingen, dus we gaan komende week kijken of we er iets mee kunnen. Ik heb nu al een jaar niks meer gedaan met muziek, dus heb er heel veel zin in. Het heet nu nog heel abstract 'the Singy thingy', maar wie weet ;)

Dat was het wel weer voor nu, veel liefs!